Op 18 oktober, een schitterende najaarsdag, hebben we onze “welkomboom” voorbereid om over een maand of twee zijn plek in te nemen in de inkomhal van De Okelaar.
Vorige winter hebben we deze boom geveld: hij stond in de weg voor de verbouwingswerken, maar we willen hem graag een nieuw leven en nieuwe functie geven in ons project.
Toen de boom vorig jaar werd omgelegd, schreef ik dit gedicht.
De Welkomboom
Naast de Okelaar-boom sta ik in de binnentuin.
Ik ben de stille wilde kastanjelaar.
Met Kerstmis al lopen mijn botten uit,
vier ik de sapstroom van nieuw leven,
nog even…
Deze winter nog neem ik afscheid
van mijn wortels,
van mijn blad en van mijn vrucht,
al in hun kiemen voorbereid;
neem ik afscheid van mijn plek in de tuin,
van de wind en de zon en de maan en de regen.
De bewoners van dit erf
geven mij een nieuwe missie
in het hart van de foyer van De Okelaar,
mijn takken gesierd met vlaggen en wimpels,
met namen van mensen en vele verhalen.
Ik word de welkomboom.
Ik treur met de faun die voor mij zorgt.
Zwervend gaat hij op zoek
naar waar de wind hem leidt,
naar nieuwe bomen met wortels.
Blijf me toch bezoeken, lieve faun,
blijf welkom in De Okelaar.
Mia, 28.12.2013
