Wij wonen sinds augustus 2017 in de Okelaar. Voorlopig nog in een appartement dat we huren, omdat de werken nog bezig zijn aan het gebouw waarin we een unit hebben gekocht. Wij waren al op zoek naar een plek om samen met anderen te wonen voordat we kinderen hadden. Nu hebben we 3 schatten: Staf (5 jaar), Rosie (5) en Walt (1,5). Een drietal jaar geleden passeerden we hier al een keer, meer op zoek naar informatie dan om hier echt te komen wonen. Wat ons toen weerhield was de moeilijke verbinding met Leuven, waar onze familie woont.

Ik ben blij met onze keuze. Als ik naar mijn ouders in Leuven wil, ben ik direct op de E40 (ik moet wel rekening houden met de files). Als ik mijn kinderen naar school breng, de bib of het zwembad, dan fiets ik door de velden. Op weg naar huis komen we langs een pluk-boerderij waar vele mensen in de Okelaar al lid van zijn en wij binnenkort hopelijk ook. Er zijn hier kampjes, turn- & danslessen, scouts, … in de buurt. En in de Okelaar zelf vele helpende handen, die even op de kinderen willen passen, ze naar school brengen … Of we krijgen een smakelijke maaltijd voor geschoteld. We hebben zelfs al een houten huisje met 2 glijbanen voor onze deur staan!

Dat zijn de dingen die er al zijn, maar we hebben ook nog vele dromen. Uiteraard zijn er de mogelijkheden van speelgoed, kinderfietsjes, kledij … te delen. Maar en is ook een binnentuin die we kunnen inrichten tot een speelparadijs met een klimmuur en een glijbaan van de eerste verdieping. We hebben de gemeenschappelijke ruimte waar we op woensdag spelnamiddag kunnen houden met de kinderen uit de buurt en verse soep serveren. Of yoga, dans, knutselen, … noem maar op. Een atelier waar de oudere kinderen met hout kunnen werken of aan hun brommertjes sleutelen. Een steenoven om met de buurt wekelijks brood en pizza te bakken.

Ook een boeiend idee is dat wat voorlopig de “kiddy box” wordt genoemd. Het is een ruimte die kleiner is dan een echt appartement, maar waar wel een paar kamers in gemaakt kunnen worden. Als onze kinderen groter worden en misschien op een moment wat meer plaats voor zichzelf willen, zouden we daar een kamer kunnen huren. Ze hebben dan hun eigen plek, maar kunnen ze wel nog bij ons komen eten …

Het is een hele nieuwe manier van denken over wonen. Wat mij voor dit project heeft doen kiezen, zijn de mensen die ik hier heb leren kennen, de uitdrukkelijke investering in een groot gemeenschappelijk gedeelte en een sluitend juridisch kader. Ik kan zeggen is dat ik nergens anders zo’n onderneming heb gezien om sociale gelijkwaardigheid in de weerbarstige structuren van ons maatschappelijke systeem te gieten.

Wanneer ik vertel over de Okelaar krijg ik van mensen vaak de reactie dat ze het een mooi project vinden, maar niets voor hen, of misschien “later”. Ik vraag me soms af of mensen geen tijd, geen zin willen maken of bang zijn om rekening te houden met de andere, of het nu mensen zijn of de natuur. Veel mensen vandaag zijn wel overtuigd dat de manier waarop we nu leven te belastend is voor het milieu. En dat sociale structuren uit elkaar vallen. Hier op Okelaar heb ik vertrouwen. We experimenteren, discussiëren, zoeken naar nieuwe oplossingen vanuit een houding dat andere mensen en de natuur een verrijking zijn en geen bedreiging.